september 18, 2017
by angelique
Een Downloze samenleving
De gemoederen lopen hoog op. Er worden stukken geschreven over de Nip-test en het afbreken van zwangerschappen als het een kind met Downsyndroom betreft. Ik zie de meningen elke dag voorbij komen. In de krant, op het journaal, op twitter en Facebook. Sommige schrijvers zijn harteloos en hard in hun oordeel. “Ze kosten de maatschappij veel geld” en “ze leveren geen economisch rendement” en “we zijn beter af zonder hen”
Ik ben zelf moeder van een kind met het syndroom van Down. Hij heet Carel. Hij wordt in oktober 19 jaar. In deze 19 jaren heeft hij mij nogal wat laten zien. Niet alleen hij leert ervaringsgericht maar ik ook! En een ieder leert in zijn eigen tempo. Ervaringsgericht leren is groeien.
Ervaringsgericht leren
Allereerst heeft Carel mij doen ontwaken. Hij praat bijna niet maar communiceren doet hij zeker. Door deze communicatie vanuit het hart ben ik teruggeworpen op hartscommunicatie. Ik wist 19 jaar geleden niet dat ik ‘kapot’ was van binnen. Ten tweede heeft hij door er simpelweg te zijn, ervoor gezorgd dat ik het leven kan omarmen. Hij heelt. Voorheen zag ik het leven als moeilijk en zwaar.
Feest
En overal waar wij komen laat hij zijn licht schijnen. Ik geef een voorbeeld: Afgelopen vrijdag hadden wij groot feest van onze oude buren. We wonen niet meer in dezelfde woonplaats maar komen nog steeds bij elkaar over de vloer. We kennen elkaar al zo’n 16 jaar. Regelmatig hebben we een feestje. Zo’n 10 jaar geleden had ik op zo’n feestje en ‘aanvaring’ met een van de gasten. Hij dronk veel en maakte ronduit beledigende opmerkingen naar mij. Later die avond kreeg hij het aan zijn hart en verpestte zo het feest want er moest een ambulance komen. Weg feestvreugde. Iedereen was ontzettend geschrokken.
Terug naar het feest van afgelopen vrijdag. Carel had een mooie plek bij de ingang, hij verwelkomde alle gasten bij binnenkomst, op zijn eigen unieke manier.
De gast waarmee ik tien jaar geleden die aanvaring had komt naar mij toegelopen en zegt: “Hij is een bijzondere jongen”. Ik zei: “Ja dat klopt, heeft hij je ook recht in de ogen aangekeken?” Hij knikte bevestigend. Nou dat maakte echt indruk, hoor! We gingen elkaar eigenlijk vaak een beetje uit de weg op feestjes. Nooit had ik gedacht dit van deze persoon te horen. Carel had hem zijn pure liefde geschonken. Hoe mooi!
Read More›
