Van Koen naar Kim

Geboren als jongen

Wat zou jij doen als je als jongen geboren wordt maar voelt dat je een meisje bent? Een vraag waar transgenders vaak een leven lang mee worstelen.

Ze voelen zich een buitenstaander en praten hier niet over met anderen omdat ze zich schamen of het zelf niet eens begrijpen, laat staan dat een ander het begrijpt. Je wil je ouders geen pijn doen. Blijft zelf maar rond lopen met dit gevoel.

De meesten leven hun leven als jongen, daarna man, vervolgens vader. Maar het vrouwzijn-gevoel blijft. Sommigen worden doodongelukkig.

Zelf heb ik een neef die toen hij in de puberteit zat, aangaf zich altijd een meisje te hebben gevoeld. Ik weet nog als de dag van gisteren dat hij dat kwam vertellen tegen mij en mijn zus. (dit was eind jaren tachtig, begin negentig) Eigenlijk viel toen alles op zijn plaats!

Hij vertoonde namelijk vaak meisjesgedrag. Speelde graag met onze poppen en was altijd bezig met lange haren. Hij werd ook vaak voor een meisje aangezien waar hij dan zo van kon balen.

Opluchting

Eigenlijk was het gewoon een opluchting. Ik voelde zeker aan dat er ‘iets’ met hem was. Maar ik kon het niet verklaren, totdat hij met zijn verhaal kwam. Hij had het over het transformatieproces dat in gang gezet zou gaan worden. Dat maakte echt indruk. Ik heb letterlijk gezegd: “Als jij denkt dat je dan gelukkig wordt, dan moet je dat doen! Het is jouw leven.”

Toen wij het later aan mijn vader vertelden, schoten de tranen in zijn ogen. Ik had er niet bij stil gestaan hoe dit voor een ouder is. Ik wenste mijn neef gewoon een gelukkig leven toe!

Hij is nu een zij, en een knappe verschijning. Ik heb deze gebeurtenis altijd met me meegedragen. Gelukkig zijn in je leven omdat je jezelf kan en mag zijn, is zo belangrijk. Luister naar je hart! Soms is daar een letterlijke ingreep voor nodig.

Verandering

Voor iedereen die hier mee te maken krijgt is zo’n verandering lifechanging. Wat maak je mee als je partner waarmee je getrouwd bent besluit zijn hart te volgen en van man naar vrouw wil transformeren? Hoe ga je hier mee om? Hoe is dit voor je kinderen?

Moet je hier zelf doorheen, of is er begeleiding? Wat vinden de mensen om je heen hiervan? Kun je je verhaal wel kwijt?

Patricia van Laerhoven

Patricia van Laerhoven kan hierover meepraten. Zij maakte dit mee met haar man Koen. Koen voelt zich al jaren vrouw en besloot het transformatieproces te ondergaan. Maar Patricia onderging natuurlijk zelf ook een transformatie. Ik vind dat zooooo knap van deze inspirerende vrouw!

Omdat Patricia met bijna niemand over hun proces kon praten, besloot zij hun ervaring op te schrijven in een boek. Het is een kinderboek op rijm geworden. Het heet: “Karlijn, het konijn in een caviavacht”, over een transgender konijntje. Een duidelijk verhaal met mooie illustraties van Karen Claassen.

Opnieuw trouwen

Nu is Koen Kim geworden en Patricia en Kim gaan elkaar op 9 september a.s. opnieuw het ja-woord geven. Fantastisch he? Ik wens hen heel veel geluk in hun verdere leven samen.

Inspiratiecafé bij OPJEPLAETS

Omdat dit zo’n prachtig verhaal is over jezelf zijn, gelukkig zijn en verandering, hebben wij Patricia gevraagd haar verhaal te komen vertellen bij OPJEPLAETS in het inspiratiecafé op woensdagavond 30 september.

Met hetinspiratiecafé willen wij mensen kracht geven om om te gaan met grote veranderingen in je leven. Patricia is onze eerste spreekster.

We bieden deze lezing aan voor 7,50 p.p. Inloop is om 19:00u en we beginnen om 19:30u.

De koffie staat klaar. We hebben plaats voor 10 personen i.v.m. de coronaregels. Schrijf je hier in.

 

 

 

 

 

 

 

Project X Y

Blog op devolgendestap.eu 6 juni 2014

‘Ik ben, dat heeft niks met geslacht te maken’ (Angélique Kuijs)

Project X Y

Ongeveer een jaar geleden werd ik gevraagd door Hanneke Wetzer of ik wilde meewerken aan een fotoshoot. Zij wilde samen met Leonie Baauw 100 mensen fotograferen in zwarte kledij. Ook wilden ze antwoord op de volgende vraag: hoeveel % voel jij je vrouw of man? Het percentage werd verwerkt in de foto.

Norm

Ik speelde vroeger met poppen. Ik had altijd jurken aan, tot mijn 12de jaar want toen wilde ik ook wel eens een broek aan. Een schande was dat toen nog, in mijn ouders ogen. Een meisje in een broek.  Ook kreeg ik interesse in make-up en men vroeg of ik al een vriendje had. Opgevoed volgens de maatschappelijke norm. ‘Prima toch?’, denk je dan. Daar denk ik nu toch anders over. Inmiddels ben ik 46 jaar en denk ik niet volgens die norm. Ik ga mijn eigen weg in deze maatschappij. Ik heb geleerd naar mijzelf te kijken als een persoon. Los van het geslacht dat ik heb.

Read More