Oplevering van ons pand

Blog op OpjePlaets.nl 9 januari 2020:

De Plaetse 85 te Brandevoort

Gisteren 8 januari (! David Bowies geboortedag !) was het zo ver. De oplevering van ons pand in het winkelcentrum van Brandevoort stond gepland. We waren al een keer binnen geweest maar nu was het voor het echt.

Alles eens goed bekeken, de maten nog eens in ons opgenomen en goed naar de lichtinval gekeken, zo nodig voor de openheid te krijgen voor de vrije toegankelijke ontmoetingsplek die wij voor ogen hebben met OpjePlaets. Verder natuurlijk de meterstanden samen met makelaar Eduard Hettema opgenomen. Een fijne man overigens.

 

 

 

 

 

Verbouwing

Er zal flink verbouwd moeten worden dus we zijn nog steeds bezig met fondsenwerving. Gelukkig zijn er al enkele toezeggingen en er zijn wat bedrijven die ons steunen. Ontzettend fijn allemaal. We zijn hier dan ook heel dankbaar voor. Op deze manier kunnen we onze plannen gaan realiseren.

Wijkraad en winkeliersvereniging

We zijn ook hartelijk ontvangen door de wijkraad enkele weken geleden en het eerste contact met Jet Uijen de voorzitter van de winkeliersvereniging was ook erg fijn.

We gaan er samen wat moois van maken! Voor Brandevoorters, door Brandevoorters.

 

OPJEPLAETS

Een goede plek

Waar vind je een plek waar je op je plaats bent? Waar je mag geven wat je te bieden hebt? Waar je gelukkig bent? In wonen, werken, zijn.

Als je verstandelijk beperkt bent heb je minder kansen om die plek te vinden. Dat is wat wij steeds weer ervaren. Is die plek er wel?

Wij, Angélique en Eric, zijn al jaren bezig om voor onze zoon Carel, die het syndroom van Down heeft, een plek te vinden waar hij zijn licht mag laten schijnen. Carel is nu 21 jaar en heeft na het VSO verschillende vormen van dagbesteding gehad. Nergens was hij echt gelukkig. Vertoonde verandering in gedrag om dat aan te geven.

 

 

Ontmoeten

Carel straalt als hij mag geven. Hij vindt het fijn om onder de mensen te zijn. Hij is een heel sociale jongeman. We zorgen er dan ook voor dat hij kan ontmoeten. Om dit kracht bij te zetten hebben we enkele jaren geleden de Stichting Pluspunt opgericht. Met onze stichting zorgen we ervoor dat de ontmoeting mogelijk gemaakt wordt.

Carel deelt aan allerlei mensen knuffels uit. Dat maakt vaak een enorme indruk. Dat weet ik omdat ik het ter plekke zie gebeuren, maar ook doordat men dat soms naar me terugkoppelt. Carel oordeelt niet. Hij is puur. Waar wij ook komen, hij bezorgt mensen een lach op hun gezicht, gewoon door er te zijn. Of dat nu in het zwembad is, op de markt of in een restaurant. Hij straalt zijn liefde uit.

Hij heeft mij geleerd vanuit mijn hart te leven en niet meer vanuit mijn hoofd. Ik kijk nu anders aan tegen de wereld waarin ik leef. Die kijk is behoorlijk veranderd, ik ben liefdevoller naar de mensen om mij heen geworden. En ik zou in dat kader graag iets willen betekenen voor een liefdevolle, tolerante maatschappij.

 

Onze plannen

Eric en ik zijn al vele jaren bezig te kijken naar hoe we onze Carel kunnen helpen zijn licht te laten schijnen. Maar dat geldt ook voor andere mensen die verstandelijk beperkt zijn. Wij vinden dat zij een gave hebben en die gave mogen ze laten zien.

We hebben een aantal ideeën, door de jaren heen door ons bedacht, bij elkaar gevoegd en daar is echt iets moois uit voort gekomen.

We zijn van plan om hier in onze eigen wijk Brandevoort een mooie plek te creeëren waar plaats is voor iedereen. Zoals ik heb beschreven in de blog over het open buurthuis. Maar dat dan in combinatie met tosti Apart. (Die blogs kun je lezen door op de links te klikken onderaan deze pagina.)

Project Op je Plaets

We zijn dit plan nu aan het uitwerken. Het heet OPJEPLAETS en gaat gevestigd worden aan De Plaetse in Brandevoort.

We bieden dagbestedingsplekken voor zo’n vier jongvolwassenen met een verstandelijke beperking. We doen activiteiten met mensen uit de buurt. De eenzame oudere, de jonge moeder, de jeugd van het Carolus Borromeus College en de basisschool.

We zoeken vrijwilligers, stagiairs maar ook mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. We geven workshops en we houden eens per maand op donderdagavond inspiratiecafé. Hiervoor nodigen wij sprekers uit die je op allerlei wijzen zullen inspireren.

Dit alles gaat gepaard met kleinschalige horeca. Zo maken we een plaats waar het fijn verblijven is en waar je jezelf mag zijn. Ieder mens is uniek en heeft wat te bieden. OPJEPLAETS wil iedereen bij elkaar brengen. Ook is er ruimte om te exposeren. Zodat je kunt zien waar andere wijkbewoners mee bezig zijn, waar hun passie ligt.

Verrijking

Wij kijken naar de talenten van elk individu, de pluspunten, om van daar uit te kunnen groeien. Wij dringen niets op, hebben geen stramien waar iemand in moet passen. Wij geloven niet in een plafond. De mogelijkheden zijn eindeloos. Doordat onze mensen zich waardevol voelen, gezien en gehoord, zal hun welzijn verbeteren. Dit leidt tot een volwaardig en gelukkig leven. En dat stralen zij uit naar anderen.

Het is de bedoeling dat je na een bezoek aan OPJEPLAETS weer verrijkt de deur uit gaat.

Inschrijven kan al <3

Lijkt het je wat? Meld je kind dan aan voor deze vorm van dagbesteding. Wil je zelf iets betekenen voor je wijk? Of wil je je aanmelden als vrijwilliger? Neem dan contact met ons op via het contactformulier of stuur ons een mail: opjeplaets@gmail.com

 

samen leven, samen leren, samen groeien

 

Lees hier over de try out Apart.

Lees hier over het open leefhuis.

Klik hier voor de website OpjePlaets.

 

 

 

Spannende medische tijd

Oproep Radboudziekenhuis

Er breekt een spannende tijd aan. Zowel voor Carel als voor ons. We kregen namelijk de oproep binnen voor de ooroperatie van Carel. Carel heeft cholesteatoom. Dat is een chronische middendoor ontsteking. Deze ontsteking wordt veroorzaakt door een te nauw aangelegde buis van Eustachius. Dit hoort bij het syndroom van Down. Helaas is het een aandoening die verholpen moet worden.

Carel’s scan zag er goed uit dus er is nog geen bot of hersenvlies aangetast. Hoe het gesteld is met de gehoorbeentjes weten we nog niet. Uit de gehoortest bleek dat hij slechts een klein beetje gehoorverlies heeft.

Ik ben blij

Ik ben zo blij met de gezondheidszorg in Nederland. Carel gaat een operatie krijgen in een academisch ziekenhuis. Hier wordt goed naar de patiënt gekeken. Men deelt kennis en ervaring met elkaar. Zo leer en groei je samen! Blij ben ik dat we daar aan bij mogen dragen <3

Het wordt spannend omdat de operatie risico’s heeft. De chirurg zal het oor schoonmaken en men gaat proberen het trommelvlies en gehoorbeentjes te reconstrueren. Het is een operatie van 4 uur(!).

Voorbereiding

Ik heb een mooi ziekenhuisboekje met foto’s er in. Dat heb ik deze week op Carels verzoek weer voor gelezen. Hij gaf dat duidelijk aan, hoewel ik nog niet had gezegd dat we de datum wisten. Ik wilde hem niet ongerust maken. Zo zie je maar weer dat hij alles zuiver aanvoelt.

We hebben geen idee hoe Carel zal reageren. Hoewel onze lieverd dit zelf heeft aangegeven via medium Ellen Versney. Lees hier hoe dat gegaan is.

Dankbaar

We zullen er echter doorheen moeten en ik ben dankbaar dat dit kan in Nederland. Carel zijn hartoperatie (ook in Radboud gedaan) is ook goed gegaan en daar haal ik kracht uit. Want krachtig zal ik moeten zijn om Carel hier doorheen te helpen.

Op 5 december 2019 staat de operatie gepland. Willen jullie duimen voor ons? Alvast heel hartelijk bedankt.

Lees hier over cholesteatoom.

Blog Carels hartoperatie.

 

UPDATE: De operatie is goed gegaan. Ze zijn wel zes uur met Carel bezig geweest. Een gehoorbesparende operatie. We merken nu (25-12) al dat hij beter hoort. Heel fijn. Helaas heeft Carel veel last van de catheterisatie en dus zaten wij enkele dagen na de ooroperatie op de spoedeisende hulp om zijn blaas leeg te halen (2e catheterisatie) weer onder narcose. Nu heeft hij antibiotica. Hij knapt langzaam op. Het zal vast goed komen 🙂

 

 

De kracht van social media

It is out in the open

Enkele dagen geleden las ik een tweet in mijn tijdlijn van Harriet Duurvoort (columnist). Een taboe doorbrekende tweet die mij heel erg raakte. De tweet ging over huiselijk geweld van je kind met beperking. Ik vond dat ik Harriet wel een beetje kon steunen. Dus ik stuurde haar een tweet terug. Een steunbetuiging zodat ze zich niet alleen voelt. Want er is een reden voor het agressief gedrag.

Ik begrijp maar al te goed hoe het is als je kind vanuit frustratie zijn ouders aanvalt of met allerlei spullen gaat gooien. Wat zou jij doen als je geen stem hebt? Nooit heb ik hier een blog aan gewijd. Dat was te moeilijk omdat het zo privé is. Je praat er niet graag over. Nu Harriet deze tweet heeft verstuurd is het out in the open.

 

 

In gesprek blijven

De afgelopen maanden waren niet gemakkelijk voor ons. Carel (20 jaar en geboren met het syndroom van Down) liet duidelijk merken dat hij het ergens niet mee eens was. Maar wat? Dat is altijd gissen. Eerst hebben we laten onderzoeken of er medisch iets niet in orde was. Inderdaad. Zijn medicatie is aangepast en hij zal nog een ooroperatie krijgen. (Zie vorige blog).

Wij hebben hem goed begeleid met die informatie. Tekeningen gemaakt en filmpjes. Was dat goed genoeg? We weten het niet.

Thuis begon hij met spullen te gooien en hij viel ons regelmatig aan. Hij kneep dan in mijn armen of greep naar de bril van Eric en krabde dan ook. Hij kent zijn eigen kracht niet dus wanneer de frustratie zo hoog oploopt is het belangrijk hem rustig te krijgen. Dat lukte ook altijd. Van daar uit kun je weer opbouwen en vooral dicht bij je kind blijven vanuit liefde is heel belangrijk. Zowel mentaal als fysiek. Dat je je kind zo ziet worstelen doet echt pijn en is heel verdrietig. Carel is zo’n lieverd die met heldere ogen deze Wereld in kijkt maar zo veel moeite heeft zich te uiten. En je wil alles voor hem doen.

Gelukkig zijn wij altijd in gesprek geweest met de zorgverleners om ons heen. Dat is ook noodzakelijk om tot een goed plan van aanpak te komen. Wij zijn daar ook blij mee en voelen ons gesteund.

Carel staat nu dan ook op de wachtlijst voor een si onderzoek. Dat zal worden uitgevoerd door deskundigen. We zijn heel erg benieuwd wat daar nog uit gaat komen. Hoe is zijn prikkelverwerking? We willen graag weten wat er in zijn koppie om gaat zodat we er voor hem kunnen zijn.

Artikel NOS.nl door Harriet

Harriet kreeg nog veel meer steunbetuigingen. De tweet viel op! Veel mensen begrepen het en leefden mee. Ze heeft de tweet laten staan. Zij werd dezelfde dag nog gebeld door de NOS voor een interview. Ze schreef een openhartige column voor de Volkskrant over deze problematiek. Moedig en krachtig vind ik dat.

Interview RTLnieuws en Pauw

De volgende ochtend werd ik gebeld door RTL nieuws of ik ook een interview wilde geven. Dat wilde ik wel maar de situatie met Carel is wel anders dan die van Harriet en haar kind. Haar kind is pas 8 jaar en is schoolgaand. Carel is 20 en gaat niet meer naar school.

Wat ik allemaal gezegd heb heeft de verslaggeefster niet opgeschreven helaas. Die wilde het vooral hebben over de agressie en het taboe. Terwijl ik het belangrijk vond het ook te hebben over wat er achter het agressieve gedrag zit. Dat je hulp kunt inschakelen en dat het belangrijk is je kind te observeren en vanuit liefde dicht bij hem te blijven. Dat je van anderen niet altijd begrip krijgt en dat ik dat ook nog snap.

Ook de redactie van het tv programma Pauw belde me om te vragen of ik mijn verhaal bij Jeroen Pauw aan tafel wilde vertellen maar dat heb ik toch echt afgeslagen. Ik hoef niet zo nodig op de tv.

Onze oude Carel terug

Carel ging tot voor kort naar dagbesteding. We kregen in de gaten dat hierdoor de stress hoog opliep in de ochtend. Nu Carel daar niet meer naar toe gaat is hij weer vrolijk en ik word overladen met stevige liefdevolle knuffels van hem. Zo ken ik hem weer! Er zijn geen woedeuitbarstingen meer geweest.

We gaan nu op zoek naar een nieuwe zinvolle dagbesteding. Daar waar hij gezien en gehoord wordt en waar hij zijn licht mag laten schijnen. We hopen dat die plek er is en anders moeten wij dat zelf maar gaan creëren. Want het is een bijzondere jongeman waar ik ontzettend veel van houd.

Lees hier het artikel van de NOS.

Lees hier het artikel van RTLNieuws.

Lees hier de column van Harriet in de Volkskrant.

 

Hoe je pad loopt

Verandering in Carel’s gedrag

Een moeder doet er van alles aan om haar kind te begrijpen. Carel is inmiddels 20 jaar. Hij is geboren met het syndroom van Down. Carel is onze spiegel. Carel praat bijna niet, hij communiceert gewoon anders dan wij. Soms stuurt hij beelden naar mij maar ik pik die niet altijd op. Carel is een bijzondere jongen die heel wijs is. Dat weet ik gewoon. Ik voel dat.

Maar Carel is het laatste jaar zeer opstandig. Is dat slechts pubergedrag of zou er meer aan de hand zijn?

Ik heb boeken in begrijpbare taal in huis gehaald. Over emoties en levensgebeurtenissen. Die worden door Carel op de grond gesmeten. Ik heb een spraakcomputer aangevraagd. Eric is meer gaan tekenen voor Carel om alles wat begrijpelijker te maken. We hebben gedragsdeskundigen erbij gehaald. Maar nog kunnen we niet “doordringen”.

Dit levert veel stress op en je loopt jezelf voorbij. Ik dacht: “ik moet eerst zelf weer wat beter in mijn vel komen.”

Reconnective healing

Dus op zoek naar weer in connectie komen. Ik kwam terecht bij Brigitte van den Broek. Zij geeft reconnective healing d.w.z. zij stemt af op de energie van de kosmos en geeft dat door aan mij. Zij deed drie sessies, en inderdaad, ik voelde de energie weer stromen. Maar ook hebben Brigitte en ik een klik op spiritueel niveau. En dat voelt fijn.

Brigitte wees mij op een cursus intuitieve ontwikkeling die ze aan het doen was. De map lag bij haar op tafel. De cursus werd gegeven door Ellen Versney. Ik zocht contact met Ellen en kon wonder boven wonder meteen een versnelde cursus doen. Hierin leer je te luisteren naar de stem van je ziel. Ellen heeft daar bepaalde technieken voor.

Carel’s stem

Onze Carel vertoonde nog steeds dwars gedrag, zo ook op een avond dat ik naar de cursus van Ellen moest. Het was duidelijk dat dat geen doorgang kon vinden. Ik baalde als een stekker want ik ging er zo graag naar toe. Elke week weer iets nieuws leren. Maar het zette mij wel aan het denken. Ik zegde de les af via een mail en legde de thuissituatie uit. Ik schreef dat ik op zoek was naar iemand die contact met Carel kon maken op zielsniveau. Ellen bood me een reading aan. Carel hoefde niet mee te komen, zij zou mijn energie lezen en via mij contact met Carel maken. Hoe bijzonder.

Ellen maakte snel connectie met Carel en zei dat ze het getal 18 door kreeg. Of ik wist waar dat vandaan kwam? Ik deed een poging. 18 jaar? Meerderjarig? Carel liet Ellen zien hoe hij zich in huis voortbeweegt (hij heeft een eigen stoel) en dat hij graag ‘s-middags met mij zit, in de stilte. Hij sprak veel lieve woorden over Eric en mij.

Maar Carel zei ook dat hij gek werd van de druk in zijn hoofd door vocht in zijn oor. Een echoput was het. Dat moest maar eens gefixt worden. Hij liet Ellen een beeld zien van een buizenstelsel. Had het over dat alles in verbinding staat. Hij had het zelfs even over zijn hartoperatie. Carel zei dat de dokter best iets in dat oor kon plaatsen zodat de verbinding beter werd. Ik zei tegen Ellen dat de KNO-arts had gezegd dat ze het oor konden schoonmaken. Carel stond erop dat dat niet voldoende was! Dat nam ik mee naar huis. Meteen een afspraak gemaakt bij de KNO.

Nuchter zijn

Maandag 25 maart was het zover. Carel zou een buisje krijgen in zijn linkeroor en men zou het oor ook schoonmaken. Tegelijkertijd keek men of het oor verder “gezond” is. Dit alles onder narcose waardoor hij nuchter naar het ziekenhuis moest komen. Omdat Carel zo vast zit aan procedures wisten wij dat dit niet gemakkelijk zou lopen. Carel zonder ontbijt meenemen, dat zou veel stress opleveren en niet te vergeten onbegrip. Mijn hersenen knarsten op zoek naar een oplossing hiervoor. Ik opperde een nachtje te gaan slapen in een hotel zodat wij vanuit een nieuwe onbekende situatie gingen vertrekken naar de orendokter. Om het nog een beetje leuk te maken voor Carel zouden we uit eten gaan op de zondagavond.

The Student Hotel in Eindhoven had een hele leuke familiekamer. Ideaal voor ons drietjes. Eric ging op vooronderzoek uit en maakte een filmpje voor Carel zodat we het goed konden uitleggen wat de bedoeling was. Maar er volgde een enorme strijd op de zondagmiddag. Carel protesteerde, werd boos en gaf aan dat hij thuis wilde blijven, dit door te tikken op de vloer en “thuis” te zeggen. Maar wij hielden voet bij stuk, dit heeft enkele uren geduurd.

Steeds maar herhaald dat we gingen uit eten, overnachten in een hotel en maandag naar de orendokter in het ziekenhuis. Uiteindelijk ging Carel mee met zijn koffer in zijn hand. Aangekomen bij het hotel was hij helemaal blij en in zijn hum. Geweldig. We gingen eerst naar de kamer kijken, op de achttiende verdieping! Hij vond het ontzettend leuk. Toen naar beneden gegaan om te eten. Wat een fijn restaurant! Ze draaiden heerlijke loungemuziek en we zaten fijn op ons gemak. Carel was heppiedepeppie en wij dus ook.

Carel’s ooroperatie

De volgende dag op tijd opgestaan en alle drie zonder eten uitgecheckt en naar het ziekenhuis gegaan. Toen Carel naar binnen werd geroepen ging ik mee. Er lagen al aardig wat patientjes die ook buisjes hadden gekregen. Zowel links als rechts van ons hoorden wij ze huilen. Dat viel niet mee. Carel kan nooit zo goed tegen huilende kinderen. Maar hij ging alvast rustig op het bed liggen. Carel probeerde zelfs te slapen maar dat ging niet vanwege de herrie. Toch bleef hij rustig liggen. Ik zei dat ik trots op hem was en dat hij zo lekker mocht blijven liggen.

Hij deed even zijn trui omhoog want hij dacht dat ze vast wel even naar zijn hart zouden luisteren met de stethoscoop. Hij is dat gewend als hij in het ziekenhuis is. Na ongeveer een half uur kwamen de dokters en assistenten ons halen. Ze stelden zich netjes voor en gaven een hand. Dat vond Carel fijn.

Ik werd in een blauwe jas gehesen, kreeg een mutsje op en beschermers aan mijn voeten. Carel hoefde zijn operatiehemd niet aan en mocht zo lekker blijven liggen. Op naar de operatiekamer, daar waren nog meer assistenten en ze lieten Carel het roze kapje zien. Hij leek het te herkennen. Carel ademde goed door het kapje. Na zo’n half uur kwamen ze met het bed teruggereden op de uitslaapkamer. Het duurde 20 minuten tot Carel rustig wakker werd.

De dokter had het oor schoongemaakt en een buisje geplaatst. Maar ze hebben nog iets gevonden waar nog een keer iets aan gedaan moet worden. Over een week krijgen we daar meer info over tijdens de controle afspraak. Laten we er positief in staan. Carel wekt nu de indruk dat hij geen last heeft van zijn oor. Is nog wel een beetje vermoeid.

O ja, ik zou het bijna vergeten… De operatiekamer had nummer 18.

Lees hier meer over Brigitte en reconnective healing.

Lees hier meer over Ellen Versney.

UPDATE: Er is cholesteatoom geconstateerd. Hiervoor zal een sanerende ooroperatie volgen. Erg spannend!

2019 let your light shine

Dag 2018!

Het is weer de tijd van terugblikken op het afgelopen jaar. 2018 was een jaar om nooit te vergeten. Er is veel gebeurd op persoonlijk vlak maar ook zakelijk. Dat gaf vaak onrust. Carel had het helemaal niet naar zijn zin op de dagbesteding. En dat deed pijn. Hij kon het slechts uiten door verandering van zijn gedrag. We hebben het daar best moeilijk mee gehad. Maar gelukkig zit Carel nu op een plek waar hij zijn licht mag laten schijnen.

Intuïtie

Wat ik ook in 2018 heb mogen ervaren, is dat een ieder zijn eigen unieke pad loopt. Daar waar ik soms erg overtuigend kon zijn naar anderen ben ik dat nu stukken minder vanwege dat inzicht. Ook belangrijk om te vermelden is dat je je gevoel altijd moet volgen. Je intuïtie laat je niet in de steek.

Hulp

Op tijd hulp inschakelen als je vast dreigt te lopen is ook erg waardevol gebleken. En laten zowel Eric als ik afzonderlijk verschillende mensen tegen het lijf zijn gelopen die ons ontzettend veel inzichten hebben gegeven. Zij hebben ons geholpen in onze spirituele groei. Wat zijn we daar dankbaar voor!

Licht

Vanuit je eigen licht leven, wat geeft dat veel moois. Ik wens dat voor iedereen.

“Let your light shine in 2019”

Het moment is daar…

Aanvaarding

Loop je tegen grenzen aan? Krijg je lichamelijke klachten? Ben je tevreden over hoe je leven loopt? Voel je je alleen? 

Je loopt er al een tijd mee rond. Het gevoel van “Ik doe er niet toe”. Het gevoel van “Ik word niet gewaardeerd” Je stelt jezelf vragen. Bijvoorbeeld: “Waarom gebeurt dit?” of “Waarom overkomt mij dit? Je vraagt je af: “Wat is mijn pad?” 

Toch is het antwoord op de laatste vraag niet zo moeilijk. Je mag gaan aanvaarden dat alles goed is zoals het is. Nu. Dit is namelijk je pad. 

Inzicht

Er zullen steeds meer inzichten komen. Bepaalde mensen zul je ontmoeten en bepaalde gebeurtenissen zullen voorkomen om jou te leiden naar wat voor jou is weggelegd. Je hoeft niet meer te twijfelen. 

Hulp

Heb je toch hulp nodig bij de antwoorden op je vragen schakel mij dan in. Door je verleden te integreren in het nu ga je een bewuster leven tegemoet. Je lichamelijke klachten zullen verminderen of verdwijnen. Ik bied je een coachingstraject volgens het gedachtegoed van Ingeborg Bosch, voor een verassend onbelast leven.

Geefboekje 

Hier alvast een kadootje van mij voor jou, het geefboekje <3 Liefs Angie.

Sprookjes

Carel is puur

Onze zoon Carel is een jongeman van 19 jaar. Hij heeft het syndroom van Down. Carel is een pure ziel en kijkt met heldere ogen deze Wereld in. Hij ziet en ontvangt alles. Soms loopt hij hierdoor vast, op emotioneel niveau.

Carel praat niet maar zegt zoveel. Hij doet dit op zijn eigen unieke manier. Ik zie de boodschap niet altijd meteen, sterker nog, vaak gaat er een lange tijd overheen voordat het kwartje valt. Gisteren was zo’n avond dat het duidelijk voor me werd wat hij wilde zeggen.

Carels communicatie

Carel ‘praat’ door hetgeen hij laat zien. Hij kijkt heel vaak het You Tube filmpje van “May Favourites”. De favorieten van Mei. Hierin vertelt een Amerikaans meisje over haar favoriete make up. Zij heeft ook een enorm masker van make up op. Zij legt veel emotie in haar verhaal maar eigenlijk gaat het nergens over. Carel draait steeds hetzelfde stukje: er gaat een lofzang over een bepaalde lippenstift die op het moment van filmen kapot gaat. Zij reageert hier erg heftig op. Maar slaat ook meteen terug door de ene kleur lippenstift wel te benoemen en de kapotte lippenstift noemt ze “missed oppertunity”. Carel herhaalt dit keer op keer. Carel zet dan nadat de time timer (een terugdraaiende klok) afgaat, altijd de computer uit en draait daarna altijd dezelfde cd. De cd van “sprookjesland”.

Sprookjes en maskers

En wat zijn sprookjes? Sprookjes zijn verzonnen, net als de illusies die je jezelf voor houdt als oude pijn is geraakt en je in een afweer bent gestapt. Op dat moment zet je een masker op en ben je nep. Niet meer helder. Zonder oordeel en objectief. En zo werkt het ook in onze hersenen. En daar heeft Carel elke dag mee te maken. Mensen met maskers op. We houden de illusoire Wereld namelijk collectief in stand.

Past Reality Integration

We worden allemaal puur geboren. Met een heel bewustzijn. Er zijn echter altijd momenten dat het kleine kind behoefte heeft aan liefde en aandacht en eten en verzorging maar niet wordt gezien of gehoord. Het kind kan slechts huilen. De ouder of verzorger is geen robot en kan er dus niet altijd zijn. Om die overweldigende pijn niet te voelen ontwikkelen we een psychisch immuunsysteem. De muur van afweer. Dit systeem wordt echter destructief op latere leeftijd.

We hebben dit allemaal meegemaakt. Omdat het kleine kind zich in de steek gelaten voelt en niets kan doen omdat het afhankelijk is van de ouder of verzorger houdt het zich een illusie voor om van die emotionele pijn “weg te lopen”. De eerste afweer is bijvoorbeeld Angst. Angst creëert de illusie dat je nog kunt vluchten. Maar dat kan in werkelijkheid niet. Zo zijn er nog Primaire Afweer. Valse Hoop en Valse Macht en Ontkenning van Behoeften. Je kunt deze afweren leren herkennen door jezelf te observeren en te voelen.

Drs. Ingeborg Bosch die PRI heeft ontwikkeld geeft nu zelf een internationale cursus, zodat zoveel mogelijk mensen met PRI in aanraking kunnen komen. Want het kan je leven enorm verrijken, omdat je kijk op jezelf en de Wereld totaal verandert. Het mooie is dat ik alle deelnemers, die nu allemaal observator aan het worden zijn, zie veranderen. Ze worden milder naar zichzelf en anderen. PRI reikt je tools om de afweren te ontmantelen.

Ik heb zelf een aantal jaren geleden de therapie afgerond en kan nu na deze cursus andere mensen gaan helpen te helen. Alleen al het feit dat je weet wat er in de hersenen gebeurt als oude pijn wordt geraakt, kan al enorm helpen meer bewust te leven.

Klik hier voor meer info over PRI.

Klik hier voor May Favourites.

 

 

 

 

 

Celebrating David Bowie

Mike Garson

David Bowie’s pianist Mike Garson was afgelopen woensdag met zijn 15 koppige band in Utrecht. Wie kent niet de pianosolo van Aladdin Sane? Deze Europese tour heet “Celebrating David Bowie”.

Ik besloot alleen te gaan, met de auto. Dat vind ik altijd spannend want ik ben niet zo’n held op de weg. Je kent dat wel, verkeerd rijden en dan vervolgens te laat komen. Typisch iets voor mij. Snel liet ik die gedachte los.

Via twitter en facebook polste ik wie er ook gingen. Ik kon afspreken met Wendy dan zouden we elkaar ontmoeten bij de zaal. Wendy en ik kennen elkaar als Bowiefans al heel lang maar hadden elkaar nog nooit ontmoet. Dat zou nu dus eindelijk na al die jaren gaan gebeuren. Ik had er zin in!

 

Read More

Doeiiii school

Afscheid

Aan alles komt een eind, zo ook aan school. Onze Carel mocht vrijdag vóór de kerstviering afscheid nemen. Carel is 19 jaar en had dit schooljaar op de Prins Willem Alexanderschool nog af mogen maken. Het liep echter anders.

Stage

Carel mocht eerst stage lopen. We hebben gezocht naar een beschutte plek voor hem. We kwamen uit bij een dagbesteding in Helmond: De Meent.

Zijn stage is erg goed gegaan. Na enkele keren merkten ze daar al op dat Carel wat vrijer werd. En hij vindt veel activiteiten leuk. Hij ging er ook met plezier naar toe, elke maandag.

Vanaf januari zou hij dan twee dagen in de week gaan. Maar ondertussen hoorden we dat het komende jaar er nog maar echt een plaatsje bij deze dagbesteding vrij was. Bovendien zou er na Carel nog een stagiair komen.

Toen kwam het nieuws dat ook Carel’s juf afscheid zou nemen op 22 december. Nou dat liep allemaal ineens samen en dus was dat voor ons het moment om met school te stoppen. Hij had het immers naar zijn zin bij De Meent.

Read More