Soms laat een idee je niet los..
Deze blog schreef ik al drie jaar geleden op devolgendestap.eu. En het laat me maar niet los. Dit speelt nog steeds in onze maatschappij. Maar het belangrijkste vind ik dat het om liefde gaat <3
Wat is de volgende stap in de participatiesamenleving?
Ik heb een idee: een open leefhuis. In het kader van: je belangrijk voelen in deze maatschappij, dat je je ervaring kunt delen met anderen en dat in alle leeftijden.
Een open leefhuis
Een open leefhuis met verschillende generaties. Toegankelijk voor iedereen. Oudere mensen, die eenzaam zijn en nog niet in een bejaardenhuis wonen, delen hun kennis en ervaring met jongeren. Kinderen leren van alle andere generaties in het huis.
Samen leven, samen leren, samen groeien
Denk aan samen eten bereiden of apparaten repareren misschien kleding maken, naaien en breien. Kinderen worden niet ‘weggestopt’ in een gesloten opvang. Maar mogen hier hun plaatsje krijgen. Zij voeden de mensen met hun onbevangenheid. Ze mogen hier spelenderwijs leren.
Ervaring opdoen
De werkloze jongere of moeilijk plaatsbare jongere kan ervaring opdoen en zal zich zekerder voelen omdat er een gelijkwaardigheid heerst in het huis. Ze hoeven zich niet zo te bewijzen.
Een gevende rol
Ook kinderen en jongvolwassenen met een beperking zouden hier terecht kunnen om te leren en te geven. Hun puurheid en onbevangen heldere blik laten zien, een mooie rol in de maatschappij.
Een zinvol leven
Een huis dat aanvoelt als een gezinshuis maar dan in een bredere vorm. Men geeft vanuit het hart aan elkaar. De ouderen voelen zich waardevol. De kinderen krijgen mee hoe je een tolerante maatschappij maakt. Liefde voor elkaar en iets over hebben voor een ander. Je gunt toch een ieder een mooi zinvol leven?
Is zoiets haalbaar in Nederland?
