Griet Op de Beeck

Gisteren zag ik de Wereld draait door met als gast Griet Op de Beeck. Zij is schrijfster en zij kwam haar nieuwe boek promoten. Haar boek heet “het beste wat we hebben”.

Ik heb Griet in Zomergasten gezien en daar maakte zij heel veel indruk op mij. Ik weet nog dat ik dacht: ‘Wat fijn eens iemand te horen praten over wat therapie kan betekenen in je leven, iedereen heeft nl. trauma’s uit de vroege jeugd.’ Therapie kan helpen met verwerking hiervan.

Terug naar DWDD: Matthijs van Nieuwkerk zei tegen de kijker dat hij voor het volgende onderwerp wat meer tijd zou uittrekken omdat het over incest ging. Een heftig onderwerp.
Bij mij gingen alle alarmbellen af, zoals altijd als het over seksueel misbruik gaat. Griet durfde haar verhaal te vertellen. Zo moedig van Griet, ik heb heel veel respect voor haar. Ze kon het zo goed verwoorden! Nog nooit heb ik iemand er zo over horen praten. Griet is door haar vader misbruikt van haar 5e tot 9e jaar. O, wat was haar verhaal herkenbaar. En wat deed dit toch veel pijn. Ik heb zitten janken als een klein kind.

Misbruik

Ik ben zelf ook misbruikt toen ik nog heel jong was. Alles kwam bij mij weer naar boven door Griet’s uitleg. Het gevoel, bepaalde beelden maar ook de dissociatie, de doodsangst, de verwarring en de eenzaamheid. Ik ben er alleen mee blijven zitten. Dat heeft me kapot gemaakt. Deze gebeurtenis was zo groot en ik voelde me zo schuldig en ik wist dat ik dit niet kon vertellen. Of dat nou lag aan dat ik er geen taal aan kon geven, ik was heel jong, of dat er geen moment kwam wanneer ik erover kon praten. Misschien was ik wel bang niet geloofd te worden. Misschien kon ik er zo mee omgaan, gewoon er niet over praten want dan is het er niet.

Regressie

Middels (spontane) regressie ben ik erachter gekomen dat ik misbruikt ben. Ik heb een vermoeden wie het was, in ieder geval een vertrouwenspersoon. Waarschijnlijk familie. Het heeft ontzettend veel impact gehad. Tot mijn veertigste heb ik in angst geleefd. Ik kreeg meerdere malen per jaar nachtmerries. Eigenlijk was de kern van die enge dromen altijd dezelfde, ik wilde vluchten voor iets groots en mijn benen deden het dan niet, ik was verdoofd en werd verzwolgen en dan werd ik altijd bezweet en betraand wakker.
Zo waren er ook andere dingen: ik was bang voor de klink van de deur, ik kan niet tegen het geluid van een deur op slot draaien. Altijd bang voor dingen die op mij afkwamen. Zoals onweer of angst in het verkeer, bang voor anderen op de weg. Ik was verslaafd aan het kijken van politieseries. Als de schuldige maar gepakt werd!

Maar weet je, het is niet nodig nog te weten te komen wie, in mijn geval, de schuldige is. Het maakt niets meer uit want het is het allerbelangrijkst dat ik het gevoel helemaal heb kunnen toelaten en bij de oude pijn kon komen, toen pas kon ik met het helingsproces beginnen. Ik had daar een therapeut bij nodig. Gelukkig heb ik na mijn therapie alles kunnen vertellen aan mijn ouders. Dat luchtte erg op.

Ode aan therapie

Wat mij ontzettend heeft geholpen mijn trauma’s te verwerken is PRI-therapie. PRI staat voor Past Reality Integration ontwikkeld door drs. Ingeborg Bosch.
Kijk, niet iedere therapie helpt. Sommige therapeuten prikken niet door jouw afweermechanismen heen. Zolang dat niet gebeurt kun je niet bij je oude pijn komen. En zul je in illusies blijven geloven.

Het psychisch immuunsysteen zorgt ervoor dat het kleine kind grote emotionele pijnen onder het kleed kan vegen. En je denkt dat ze daar kunnen blijven liggen. Zodat je deze trauma’s ‘gewoon’ vergeet. Maar alle herinneringen sla je op. Alles zit in je lijf opgeslagen. Iedereen heeft een ‘emotionele kluis.’ Om de woorden van Ingeborg te gebruiken. De code van de kluis heb je zelf. Niemand anders.

De therapeut kan je helpen bij de code komen, maar je moet hem zelf invoeren zodat je toegang krijgt tot alles wat je hebt opgeslagen en verdrongen.

Een mooier leven

Het mooie van PRI is dat je tools krijgt aangereikt om de afweren te herkennen, oude pijn toe te laten en je gedrag aan te passen of zelfs geheel te wijzigen. Je leert observator te worden, je kijkt als het ware van een afstand naar jezelf. Elke stap die je daarin maakt kan ontzettend veel betekenen voor jezelf en de mensen om je heen. Mijn leven is zoveel mooier geworden toen ik mijn angsten onder ogen zag en kon toelaten wat er onder die angst zat. En ik ben liefdevoller geworden. Ik weet nu waar mijn hart zit. Omdat ik het kan voelen, echt voelen. Niet het voelen waarvan ik vroeger dacht dat dat voelen was. Ik kan nu werkelijk dingen vanuit mijn hart doen. Ik ben ontzettend blij met mijn leven en de mensen die deel uitmaken van mijn leven.

Verder staan op deze site nog filmpjes over PRI maar je kunt ook naar de site gaan als je op de link klikt:

Klik hier voor de uitzending van DWDD.

Klik hier voor de site van Past Reality Integration.

Het beste wat we hebben, Griet Op de Beeck.