Iedereen is gelijk

Beste mensen, ik heb er al eens eerder over geschreven maar zouden wij kunnen stoppen met labelen? Iedereen is gelijk. Behandel een ander zoals je zelf wil worden behandeld.

Hoe moeilijk is dat?

Amnesty International

Vandaag hoor ik via Amnesty International dat Nederland op de vingers is getikt. Amnesty, de organisatie die wereldwijd actie voert voor vrijheid, gelijkheid en rechtvaardigheid, waarschuwt in zijn jaarboek voor het opkomend populisme. Trump en Wilders worden genoemd maar ook President Rutte.
“Steeds meer politici profileren zichzelf als ‘anti-establishment’. Zij hanteren een politiek van demonisering, die zondebokken aanwijst en hele groepen wegzet om verkiezingen te kunnen winnen”

Volgens Amnesty zijn de grenzen opgeschoven van wat normaal wordt gevonden. “Politici gebruiken schaamteloos allerlei haatvolle retoriek en rechtvaardigen op die manier vrouwenhaat, homofobie en racisme.” Volgens Amnesty zijn de vluchtelingen hier het eerste grote slachtoffer van. Als dit zo doorgaat, volgen andere groepen in 2017, vreest de organisatie.

Wat is normaal? Is het noodzakelijk dat je schrijft over wat normaal is? Hebben wij dat nodig? In deze tijden waarschijnlijk wel.

Carel

Ik kijk naar mijn eigen kind, Carel. Carel is 18 jaar en heeft het syndroom van Down.

Hij is een pure pientere jongen. In de ogen van velen, een jongen met beperking. Maar je zou deze beperking ook kunnen zien als een gave. Carel kijkt onbevangen en zonder oordeel met heldere ogen deze Wereld in. Hij labelt niet. Iedereen is voor hem gelijk. Dat is voor hem normaal. Wij zouden daarvan kunnen leren.

Zonder oordeel

Wat ik in een eerdere blog al schreef: Zou het niet mooi zijn om de wereld in te kijken zonder oordeel? Elke baby wordt puur geboren. Labelen is aangeleerd gedrag. Soms labelen we om ons te beschermen of om ergens bij te horen of juist niet. Door te kijken met heldere ogen en zonder te labelen zouden wij veel van de problemen in de wereld kunnen oplossen. Maar als ik naar mezelf kijk label ik ook wel eens om mezelf te beschermen of om ergens bij te horen of juist niet. Gelukkig laat Carel mij zien hoe ik kan kijken met een puur liefdevol hart. Maar ik leer nog steeds. En dat is oké.