Hoe mooi is dat?

Blog op devolgendestap.eu 29 maart 2014:

Naar aanleiding van het bericht dat de downsyndroomtest (NIPT) vergoed gaat worden door de zorgverzekeraars, het volgende:

Carel is 15 jaar. Hij heeft het syndroom van Down. Carel is thuis geboren, op een bijzondere manier. Daar kom ik nog op terug.

Ik hield meteen onvoorwaardelijk van hem. Terugkijkend op deze 15 jaar kan ik zeggen: wat een enorme groei ik heb doorgemaakt doordat hij er is.

We zijn op 28 oktober 1998 samen begonnen aan een prachtige reis. Ook ik was bang toen ik van de doktoren en specialisten hoorde wat Carel ‘allemaal’ mankeerde. Ik was daar lang verdrietig over en vond het lastig. Maar je begint ‘eraan’. Je weet niet wat je te wachten staat. Maar dat kan ook fijn zijn. Je komt meer in het hier en nu. Zoals Carel zijn leven leeft, in het hier en nu. Zo lekker onbelast.

Carel kan slechts enkele woorden zeggen, communicatie gebeurt op gevoel. Dat heeft zoveel voor mij gedaan, voelen, je gevoel toelaten, niet het voelen waarvan ik dacht dat dat voelen was. Maar voelen vanuit mijn hart. Te vaak heeft alles wat er in mijn verleden is gebeurd, invloed gehad op hoe ik met Carel omging. Het mooie is dat hij mij steeds meer liet zien dat ik het verleden kan en mag loslaten.

 

 

Ik kijk nu totaal anders tegen Carel aan. Het is een hele pure en pientere jongen, het feit dat hij niet kan praten zag ik vaak als last. Nu vind ik het een zegen.

Hij heeft mij op een hoger niveau gebracht, mijn relatie met hem is zo intens aan het worden. De band die ik meteen voelde toen ik hem voor het eerst tegen mij aan hield, is er weer. Ik was die band soms kwijt, als het wat moeilijker met mij ging. Ik ging op zoek naar mogelijkheden om van mijn sombere gevoelens af te komen, ik zag het leven als zwaar. Bovendien was ik alcoholverslaafd. Ik heb veel boeken gelezen, steeds op zoek geweest naar… Ik heb ook therapie gehad om mezelf te herontdekken.

Nou, ik kan je vertellen, de oplossing was al die tijd onder mijn neus. Geleidelijk aan in die 15 mooie jaren liet hij het mij zien. Hij neemt mij bij de hand. Zo bijzonder is hij. Carel groeit en ik groei. Elke dag. Het leven is spannend geworden, en is vol mogelijkheden i.p.v. beperkingen, hoe mooi is dat?