Docu Sally Phillips

Ook ik heb gekeken naar de documentaire van Sally Phillips over haar zoon Olly die het syndroom van Down heeft. Op sommige momenten vond ik het best aangrijpend. Ze heeft een goede documentaire neergezet vind ik. Ik heb haar hier uiteraard voor gecomplimenteerd via twitter. Ik schreef haar ook dat ik blog over onze Carel, met een fotootje erbij. Die tweet vond ze ook leuk en retweette ze. Leuk!

Samenleving zonder Down

De documentaire gaat over onze samenleving. Willen wij een samenleving zonder mensen met Downsyndroom? Want middels de NIPT is het mogelijk te testen op Down.
Sally sprak hierover met medici en ging o.a. naar IJsland. Ijsland is op dit moment het land waar 100% van de vrouwen die te horen krijgen dat ze een kind dragen met het syndroom van Down, de zwangerschap afbreekt.

Sally vraagt zich af of we naar zo’n samenleving gaan. Nou mensen ik hoop het niet want het is erg belangrijk dat we diversiteit houden in de maatschappij.
Is het niet menselijk dat we voor elkaar zorgen? Dat we imperfectie accepteren. Dat we van elkaar houden? We kunnen zoveel leren van elkaar. Iedereen is uniek, met of zonder handicap. Elk leven is waardevol.

Aangrijpende scène

Aangrijpend vond ik de scène met een jonge zwangere vrouw, die met een ijskoude blik zei dat ze haar eerste kind met Down had geaborteerd. Gewoon met een pilletje en een injectie. Dit greep Sally ook aan. Ze vroeg of deze mevrouw dan ook vond dat Olly niet geboren had moeten worden. Toen zei de vrouw dat ze daar niet op tegen was maar “Ik wil dat niet voor mijn kind”. Kijk en toen dacht ik echt: Hoe kun je dat nou zeggen? Je oordeelt al nog voordat het kind er is. Ik denk dat het uiteindelijk moet gaan over onvoorwaardelijke liefde. Deze mevrouw accepteerde haar kind niet zonder haar voorwaarden!

Gelukkig

Ik prijs me gelukkig dat ik moeder heb mogen worden van zo’n prachtig kind als Carel. Ons is het gegund zo’n mooie pure jongen te krijgen. Wat heeft hij ons leven verrijkt! Ik hoop dat wij een maatschappij houden met mensen met Down. Want wat leren ze ons toch veel. Hartverwarmend zijn ze, puur en met beide voeten op de grond. Ze houden ons zo vaak de spiegel voor.

Ik hoop dat ze dat nog lang kunnen doen en dat ze niet alleen als last worden gezien.

Hier een paar clips uit de uitzending.

Foto: hieriseric.nl

UPDATE: Sally heeft voor haar docu een award gewonnen op 7 juni 2017! De TV and Radio Times Readers’ Award van Sandford St Martin Award 2017. Hoe geweldig is dat?

Wil je hier meer over weten? Klik hier.