Carel schildert mijn leven
Carel schildert mijn leven en geeft advies
Vervolg op de blog ‘ik schilder mijn leven’:
Gisteren zou Carel naar Club Sam gaan, de zaterdagmiddagclub waar hij al jaren naar toe gaat. Hij gaf echter aan, door uitstelgedrag, dat hij dat niet wilde.
Ik heb afgebeld en hij leek opgelucht. Hij heeft aangevoeld of mijn gedachten gelezen dat ik bezig was met de bijeenkomst ‘De verlichters’.
Toch naar Strijp-S
We zouden een spirtuele middag houden met ouders en hun downkind. Dit kon in oorspronkeljke vorm geen doorgang vinden, dus verzon ik een andere invulling. ‘De verlichters’: We zouden ervaringen delen en ons leven ‘nu’ gaan schilderen of knippen en plakken. Maar helaas, veel afzeggingen gekregen, echter niet van iedereen. Er zouden toch zo’n 30 mensen aanwezig zijn. Dus Eric en ik besloten toch naar Strijp-S te gaan. Stel dat de mensen die niks hadden laten weten toch aan een gesloten deur zouden staan? Dat had ik echt vervelend gevonden. Zoals gezegd, Carel wilde niet naar Club Sam dus zei ik dat hij met ons mee mocht. Ik kreeg een glimlach terug.
Zwarte figuur
We kwamen op ons kantoor aan en er waren geen mensen. Ik legde een canvas klaar en vroeg aan Carel of hij wilde schilderen. Dat wilde hij graag! Hij benoemde de kleuren en zette ze met wat tussenpozen op het doek.
Ik zag er gelijk wat in, de zwarte figuur raakte mij.
Ondertussen had ik mijn schilderijtje voor de toekomst gemaakt: “Met open hart”. Mijn wens is om volledig met open hart de rest van mijn leven in te gaan.
Mooi, nummer 7 en 8 waren klaar. Carel gaf dit al weken aan met zijn communicatiebord. De 7 en de 8.
Toen we thuis kwamen zei ik tegen Eric wat ik in de zwarte figuur zag. Carel draaide zich om op zijn stoel en luisterde mee. Ik zei: “ik zie in de zwarte figuur een persoon die op zijn knieën zit, gebogen met het hoofd naar de grond.” Carel lachte. Ik voelde dat hij aangaf dat ik het begreep.
Daarna gingen we eten. Eric maakte een lekkere pizza. Toen Carel naar bed ging sloot hij zijn ritueel af met het zwarte potlood.
Advies van Carel
Vanmorgen was ik heel vroeg wakker, ik hoorde een vogeltje fluiten in de straat. Ik moest denken aan alle schilderijen die ik gemaakt had. Zeven stuks geven mijn leven weer. Wat je dan ziet is: van een zwaar donker leven naar een open kleurrijk leven. Weer haalde ik Carel’s schilderij voor de geest. Wat heeft hij willen zeggen?
Mijn aandacht ging weer naar de zwarte figuur. Ineens wist ik het! Carel heeft mijn leven samengevat in één schilderij en geeft advies mee: “Wees niet de gebukte zwarte figuur, mama, want dan zie je de kleuren niet!”
Zo, die kwam binnen! Ik voelde meteen aan dat dit klopte. Carel kent mij als geen ander. Hij kent mijn schaduw.
Wat een mooi advies voor mijn wens voor de toekomst, en wat een fantastische spirituele middag is het geweest.
