Ik schilder mijn leven
Ik schilder
Sinds 14 april jl. ben ik begonnen met schilderen. Ik dacht dat ik dat niet kon. Ik zag mezelf nooit als creatief en voelde me onhandig. Ik zei altijd tegen Eric: “Mijn hand doet niet wat ik wil, bv. bij het natekenen van een appel, zoals je vroeger op school deed.”
Maar dit ontstond volledig vanuit mijzelf. Het gebeurde gewoon. Het beeld van mijn eerste schilderijtje had ik al in mijn hoofd nog voordat ik het maakte. Het eerste schilderijtje heet : “Mijn geboorte.” “Ik ben het zwart, de drie negatieve energiebollen staan voor afwijzing.” Het is precies geworden zoals ik mijn geboorte heb ervaren. De kleuren mengden zich vanzelf. Wat een heftig schilderij!
Wow, dit had ik nooit verwacht, zo in enkele penseelstreken klaar.
Het tweede schilderijtje ontstond meteen daarna, ook deze stond er in enkele penseelstreken op. Deze heet: “De eerste zes weken van mijn leven.” “Ik ben het zwart, rood is stress, wit is honger en blauw is kou, wit en blauw gemengd zijn honger en kou.”
Carel en zijn kleurtjes
Toen ik deze twee schilderwerkjes, bij ons op kantoor, gemaakt had, toonde Carel (ds) ‘s-middags thuis overmatige belangstelling voor zijn kleurpotloden. Hij had ze klaarstaan in een beker en af en toe pakte hij er één uit. De eersten waren rood en bruin.(!) Hij hield ze in de lucht maakte er een hoog-laag-beweging mee en stopte ze daarna terug in de beker. Hij had de schilderijtjes waarschijnlijk via mijn gedachten gezien.
Ik had nog meer inspiratie: enkele dagen daarna maakte ik er weer één : “Mijn leven tot 41 jaar, vóór PRI.” “Ik ben het zwart met veel stress en zie het leven grijs.”
Carel pakte ‘s-middags weer de potloden, vooral de rode kleur. Hij maakte weer de hoog-laag beweging.
De verlichters
Zo langzamerhand kreeg ik mijn leven gevisualiseerd. Toen ging ik nadenken over de (spirituele) invulling van de bijeenkomst “De verlichters” op 16 mei: Heb je ook een Downkind? Wat heeft je kind je geleerd? Hoe zie jij jezelf nu? Kun je dat visualiseren op een canvas? Ook dat schilderwerkje was zo geboren. Het heet: “Ik en Carel, nu” “Carel had nog geen enkel schilderijtje gezien, ze staan op ons kantoor op Strijp-S, maar pakte ‘s-middags toch weer de potloden, met name roze en oranje.
Toen dacht ik: “Hmm, het is nog niet af, nu hoort er toch echt nog één tussen: “Dissociatie”, “Ik ben het zwart, het rood is mijn huid, ik trek mij terug uit mijn lichaam” Dit staat voor de meest traumatische gebeurtenis in mijn leven: seksueel misbruik op zeer jonge leeftijd.
Die was snel gemaakt maar O, wat kwam dit weer hard aan. Ik had nu zowat mijn leven op een rij, mooi weergegeven vanuit mijzelf. 5 schilderijtjes. Vanaf mijn geboorte tot nu. Ik zei tegen Eric: “Nu ben ik klaar, ik heb er nu 5.” Dat heeft Carel gehoord want hij was daar bij toen ik het zei.
Carel vertelt
Carel speelde nog steeds elke dag met de potloden. Maar opeens deed hij iets extra’s, hij koos weer o.a. roze en liep toen naar zijn communicatiebord. Hij wees de 5 en de 6 aan. Toen liep hij naar één van de tijdschriften van Lotje en Co. Daarop stond met koeieletters TOEKOMST. “Huh”, zei ik tegen Carel. “Wil je zeggen dat mama nu 5 schilderijtjes heeft gemaakt? En wil jij dat ik nog een 6e maak over hoe ik de toekomst zie?” Hij lachte en gaf een knuffel. Ik zei: “Nou dat zal ik dan doen, Carel. Nummer 6 zal de toekomst zijn.”
Nummer 6 heb ik vandaag gemaakt. Het heet: “In verbinding.”
Gisteren pakte Carel weer de potloden en liep naar zijn communicatiebord. Hij wees met de twee toverstafjes, die hij zelf had uitgekozen bij de Philips Fruittuin afgelopen zondag, de nummers 7 en 8 aan. Hier moest ik even over nadenken. Wat doe je met een toverstaf? Aha, natuurlijk! Met een toverstaf doe je een wens of maak je een droom waar. Nummer 7 en 8 zullen gaan over de wensen en dromen voor de toekomst!
UPDATE 16-5-2015
Nummer 7 heb ik vandaag gemaakt. “Met open hart” heet het. Carel heeft nummer 8 gemaakt. Hij benoemde de kleuren en zette ze één voor één op de canvas. Zal de rij nu af zijn? Wie het weet mag het zeggen…
